JĘZYK POLSKI – PODSTAWA PROGRAMOWA
JĘZYK POLSKI – PODSTAWA PROGRAMOWA (NOWA)
Liceum i technikum – IV etap edukacyjny – poziom podstawowy
Artykuł jest przedstawia treść nowej podstawy programowej z języka polskiego dla liceum i technikum (IV etap edukacyjny).
I. Odbiór wypowiedzi i wykorzystanie zawartych w nich informacji.
1. Czytanie i słuchanie. Uczeń:
1) odczytuje sens całego tekstu (a w nim znaczenia wyrazów,związków frazeologicznych, zdań, grup zdań uporządkowanych w akapicie, odróżnia znaczenie realne i etymologiczne) oraz wydzielonych przez siebie fragmentów; potrafi objaśnić ich sens oraz funkcję na tle całości;
2) rozpoznaje specyfikę tekstów publicystycznych (artykuł, felieton, reportaż), politycznych (przemówienie) i popularnonaukowych; wśród tekstów prasowych rozróżnia wiadomość i komentarz; odczytuje zawarte w odbieranych tekstach informacje zarówno jawne, jak i ukryte; (przemówienie) i popularnonaukowych; wśród tekstów prasowych rozróżnia wiadomość i komentarz; odczytuje zawarte w odbieranych tekstach informacje zarówno jawne, jak i ukryte;
3) rozpoznaje typ nadawcy i adresata tekstu;
4) wskazuje charakterystyczne cechy stylu danego tekstu, rozpoznaje zastosowane w nim środki językowe i ich funkcje w tekście;
5) wyróżnia argumenty, kluczowe pojęcia i twierdzenia w tekście argumentacyjnym, dokonuje jego logicznego streszczenia;
6) rozróżnia w dialogu odpowiedzi właściwe i unikowe;
7) rozpoznaje w wypowiedzi ironię, objaśnia jej mechanizm i funkcję;
8) rozpoznaje pytania podchwytliwe i sugerujące odpowiedź;
9) rozpoznaje manipulację językową w tekstach reklamowych, w języku polityków i dziennikarzy.
2. Samokształcenie i docieranie do informacji. Uczeń:
1) szuka literatury przydatnej do opracowania różnych zagadnień; selekcjonuje ją według wskazanych kryteriów (w zasobach bibliotecznych korzysta zarówno z tradycyjnego księgozbioru, jak i z zapisów multimedialnych i elektronicznych, w tym Internetu);
2) korzysta ze słowników i leksykonów, w tym słowników etymologicznych i symboli;
3) tworzy przedmiotowe bazy danych zawierające informacje zdobywane w to ku nauki;
4) sporządza opis bibliograficzny książki i artykułu, zapisów elektronicznych, bibliografię wybranego tematu
3. Świadomość językowa. Uczeń:
1) analizuje i definiuje (w razie potrzeby z pomocą słowników) znaczenia słów;
2) zna pojęcia znaku i systemu znaków; uzasadnia, że język jest systemem znaków; rozróżnia znaki werbalne i niewerbalne, ma świadomość ich różnych funkcji i sposobów interpretacji;
3) zna pojęcie aktu komunikacji językowej i wskazuje jego składowe (nadaw ca, odbiorca, kod, komunikat, kontekst), dostrzega i omawia współczesne zmiany modelu komunikacji językowej (np. różnice między tradycyjną komunikacją ustną lub pisaną a komunikacją przez Internet);
4) rozpoznaje i nazywa funkcje tekstu (informatywną, poetycką, ekspresywną, impresywną – w tym perswazyjną);
5) wskazuje w czytanych tekstach i analizuje przykłady od mian terytorialnych, środowiskowych i zawodowych polszczyzny;
6) rozpoznaje w czytanych tekstach oraz wypowiedziach mówionych stylizację, rozróżnia jej typy
7) rozróżnia pojęcia błędu językowego i zamierzonej innowacji językowej, poprawności i stosowności wypowiedzi; rozpoznaje i poprawia różne typy błędów językowych;
8) odróżnia słownictwo neutralne od emocjonalnego i wartościującego, oficjalne od swobodnego.
II. Analiza i interpretacja tekstów kultury. Uczeń zna teksty literackie i inne teksty kultury wskazane przez nauczyciela.
1. Wstępne rozpoznanie. Uczeń:
1) prezentuje własne przeżycia wynikające z kontaktu z dziełem sztuki;
2) określa problematykę utworu;
3) rozpoznaje konwencję literacką (stałe pojawianie się danego literackiego rozwiązania w obrębie pewnego historycznie określonego zbioru utworów)
2. Analiza. Uczeń:
1) wskazuje zastosowane w utworze środki wyrazu artystycznego i ich funkcje (poznane wcześniej, a ponadto: oksymorony, synekdochy, hiperbole, elipsy, paralelizmy) oraz inne wyznaczniki poetyki danego utworu (z zakresu podstaw wersyfikacji, kompozycji, genologii) i określa ich funkcje;
2) dostrzega w czytanych utworach cechy charakterystyczne określonej epoki (średniowiecze, renesans, barok, oświecenie, romantyzm, pozytywizm, Młoda Polska, dwudziestoleciemiędzywojenne, współczesność);
3) analizując teksty dawne, dostrzega różnice językowe (fonetyczne, leksykalne) wynikające ze zmian historycznych;
4) rozpoznaje w utworze sposoby kreowania świata przedstawionego i bohatera (narracja, fabuła, sytuacja liryczna, akcja);
5) porównuje utwory literackie lub ich fragmenty (dostrzega cechy wspólne i różne).
3. Interpretacja. Uczeń:
1) wykorzystuje w interpretacji elementy znaczące dla odczytania sensu utworu (np. Słowa-klucze, wyznaczniki kompozycji);
2) wykorzystuje w interpretacji utworu konteksty (np. Literackie, kulturowe, filozoficzne, religijne);
3) porównuje funkcjonowanie tych samych motywów w różnych utworach literackich;
4) odczytuje treści alegoryczne i symboliczne utworu.
4. Wartości i wartościowanie. Uczeń:
1) dostrzega związek języka z wartościami, rozumie, że język podlega wartościowaniu, (np. język jasny, prosty, zrozumiały, obrazowy, piękny), jest narzędziem wartościowania, a także źródłem poznania wartości (utrwalonych w znaczeniach nazw wartości, takich jak: dobro, prawda, piękno; wiara, nadzieja, miłość; wolność, równość, braterstwo; Bóg, honor, ojczyzna; solidarność, niepodległość, tolerancja);
2) dostrzega obecne w utworach literackich oraz innych tekstach kultury wartości narodowe i uniwersalne;
3) dostrzega w świecie konflikty wartości (np. równości i wolności, sprawiedliwości i miłosierdzia) oraz rozumie źródła tych konfliktów.
III. Tworzenie wypowiedzi.
1. Mówienie i pisanie. Uczeń:
1) tworzy dłuższy tekst pisany lub mówiony (rozprawka, recenzja, referat, interpretacja utworu literackiego lub fragmentu) zgodnie z podstawowymi regułami jego organizacji, przestrzegając zasad spójności znaczeniowej i logicznej;
2) przygotowuje wypowiedź (wybiera formę gatunkową i odpowiedni układ kompozycyjny, analizuje temat, wybiera formę kompozycyjną, sporządza plan wypowiedzi, dobiera właściwe słownictwo);
3) tworzy samodzielną wypowiedź argumentacyjną według podstawowych zasad logiki i retoryki (stawia tezę lub hipotezę, dobiera argumenty, porządkuje je, hierarchizuje, dokonuje ich selekcji pod względem użyteczności w wypowiedzi, podsumowuje, dobiera przykłady ilustrujące wywód myślowy, prze prowadza prawidłowe wnioskowanie);
4) publicznie wygłasza przygotowaną przez siebie wypowiedź, dbając o dźwiękową wyrazistość przekazu (w tym także tempo mowy i donośność głosu);
5) stosuje uczciwe zabiegi perswazyjne, zdając sobie sprawę z ich wartości i funkcji; wystrzega się nieuczciwych zabiegów erystycznych;
6) opracowuje redakcyjnie własny tekst (dokonuje uzupełnień, przekształceń, skrótów, eliminuje przypadkową niejednoznaczność wypowiedzi, sporządza przypisy);
7) wykonuje różne działania na tekście cudzym (np. Streszcza, parafrazuje, sporządza konspekt, cytuje)
2.Świadomość językowa. Uczeń:
1) operuje słownictwem z określonych kręgów tematycznych (na tym etapie rozwijanym i koncentrującym się przede wszystkim wokół tematów: Polska, Europa, świat – współczesność i przeszłość; kultura, cywilizacja, polityka).
TEKSTY KULTURY
1. Teksty poznawane w całości
nie mniej niż 13 pozycji książkowych odpowiednio w trzyletnim bądź czteroletnim okresie nauczania oraz wybrane przez nauczyciela teksty o mniejszej objętości,
przy czym nie można pominąć autorów i utworów oznaczonych gwiazdką:
Sofokles Antygona lub Król Edyp(wersja literacka lub spektakl teatralny);
*Bogurodzica; Lament świętokrzyski;
*Jan Kochanowski – wybrane pieśni, treny (inne niż w gimnazjum) i psalm;
Mikołaj Sęp Szarzyński – wybrane sonety;
William Szekspir Makbet lub Hamlet;
Adam Mickiewicz– wybrane sonety i inne wiersze (w tym Romantyczność), *Dziadów część III, *Pan Tadeusz;
Juliusz Słowacki – wybrane wiersze;
Cyprian Norwid – wybrane wiersze;
Bolesław Prus *Lalka;
Fiodor Dostojewski – wybrany utwór,np. Zbrodnia i kara, Łagodna;
Joseph Conrad Jądro ciemności;
Jan Kasprowicz, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Leopold Staff – wybrane wiersze;
Stanisław Wyspiański *Wesele;
Władysław Stanisław Reymont Chłopi (tom I –Jesień);
Stefan Żeromski – wybrany utwór (Ludzie bezdomni, Wierna rzeka, Echa leśne lub Przedwiośnie);
Bolesław Leśmian, Julian Tuwim, Jan Lechoń, Julian Przyboś, Józef Czechowicz, Konstanty Ildefons Gałczyński – wybrane wiersze;
Jarosław Iwaszkiewicz – wybrane opowiadanie;
*Bruno Schulz – wybrane opowiadanie;
Tadeusz Borowski – wybrane opowiadanie;
Krzysztof Kamil Baczyński, Tadeusz Różewicz, Czesław Miłosz, Wisława Szymborska, Zbigniew Herbert, Ewa Lipska, Adam Zagajewski, Stanisław Barańczak –wybrane wiersze; Miron Białoszewski – wybrane utwory;
wybrany dramat dwudziestowieczny z literatury polskiej (np. Stanisława Ignacego Witkiewicza, Sławomira Mrożka lub Tadeusza Różewicza);
wybrana powieść polska z XX lub XXI w. (np. Marii Kuncewiczowej Cudzoziemka, Zofii Nałkowskiej Granica, Józefa Mackiewicza Droga do nikąd, Stanisława Lema Solaris, Juliana Stryjkowskiego Austeria,Tadeusza Konwickiego Kronika wypadków miłosnych);
wybrana powieść światowa z XX lub XXI w. (np. Franza Kafki Proces, Alberta Camusa Dżuma, George’a Orwella Rok 1984, Isaaca Bashevisa Singera Sztukmistrz z Lublina, Gabriela Garcii Marqueza Sto lat samotności, Umberto Eco Imię róży).
2. Teksty poznawane w całości lub w części (decyzja należy do nauczyciela), przy czym nie można pominąć utworu oznaczonego gwiazdką:
wybór mitów;
Dzieje Tristana i Izoldy;
Miguel Cervantes Don Kichote;
Jan Chryzostom Pasek Pamiętniki;
Ignacy Krasicki – wybrana satyra lub Monachomachia;
Adam Mickiewicz Dziady część IV;
Juliusz Słowacki Kordian;
Witold Gombrowicz *Ferdydurke;
Irit Amiel – wybrane opowiadanie z tomu Osmaleni lub Hanna Krall Zdążyć przed Panem Bogiem;
Gustaw Herling-Grudziński Inny świat;
Ryszard Kapuściński Podróże z Herodotem;
Biblia (wybrane psalmy, fragmenty:Pieśni nad Pieśniami, Księgi Hioba, Apokalipsy św. Jana, fragmenty Starego i Nowego Testamentu jako konteksty interpretacyjne dla lektury dzieł z innych epok);
dziennik (np. Marii Dąbrowskiej, Zofii Nałkowskiej, Jarosława Iwaszkiewicza, Witolda Gombrowicza);
Jan Paweł II Tryptyk Rzymski;
3. Inne:
wybrane filmy z twórczości polskich reżyserów (np. Krzysztofa Kieślowskiego, Andrzeja Munka, Andrzeja Wajdy, Krzysztofa Zanussiego);
homilia Jana Pawła II wygłoszona 2 czerwca 1979 roku w Warszawie na Placu Zwycięstwa (Piłsudskiego) – nagranie telewizyjne.
Opracowano na podstawie: “Tom 2. – Język polski w szkole podstawowej, gimnazjum i liceum ” ze strony: http://www.reformaprogramowa.men.gov.pl/ksztalcenie-ogolne/podstawa-programowa/jezyk-polski
http://www.men.gov.pl/images/stories/pdf/Reforma/men_tom_2.pdf
Najlepsze źródło: http://bip.men.gov.pl/men_bip/akty_prawne/rozporzadzenie_20081223_zal_4.pdf